hèr

Ik herinner me nog een vriendin die net als ik in afwachting was van onze uiteindelijke uitslag van het eindexamen. Dat ze mij opbelde en tussen haar snikken door stamelde “ik heb een hèr”. Ook hoor ik mezelf nog zeggen, “Ohw wat jammer maar je bent in ieder geval niet gezakt!” Dat was natuurlijk een z.g. dooddoener. Een goed bedoelde pleister op een wond die nog net niet bloedde maar niks meer nodig had om pijnlijk te zijn.