Ik zie haar rennend met haar regenmutsje op zijn plek houdend naar haar auto sprinten...
Het is kerstavond en ik heb eindelijk besloten om mijn werktelefoon weg te leggen. Ik blijf dat moeilijk vinden, het zit zo in mijn systeem, maar ik weet dat het echt niet hoeft buiten de geplande werktijd. De zorg voor elkaars cliënten gaat gewoon door. Dus weg met dat ding!
Ik denk nog even aan de tassen met kadootjes van Bag of Love 2024. Het was dit jaar anders, minder door mijn handen en ik heb geleerd het komt evengoed in orde. Normaal brengen we 250 tassen met Stichting Bag of Love naar alleenstaande moeders maar nu slechts zo’n 40 op één locatie en nog een 25 rondom Nijmegen geheel verzorgd door een ander bestuurslid. Dat is zonder distributieplatform op zich al een topprestatie. Vooral Innerwheel en ook Sorptimisten Purmerend ben ik veel dank verschuldigd.
Een tas vol presentjes gegeven vanuit overvloed naar een plek waar vrouwen zijn die echt wel wat extra kunnen gebruiken en vaak de luxe van kadootjes met de kerst niet kennen. Missie dus geslaagd. Ik bracht naar een cliënt van mijzelf in de opvang een willekeurige tas, omdat we haar op maat gemaakte tas (leeftijd/evt. kindjes etc.), met haar kamernummer niet konden vinden. Ze was evenwel superblij met alle cadeautjes.
Ik voelde me enigszins opgelaten maar zij gaf bij elk voor haar niet passende kadootje, als een rompertje en een paar babysokjes, er heel lief een draai door te vertellen dat het mooie kadootjes waren om weg te geven. Met al het andere kon ze vast wel uit de voeten. Ze lachte bij elk pakje dat ze opende: “Alles is mooi” Toch liet het mij niet los want alles was piekfijn voorbereid.
“Wat mooi is blijft mooi” mijmer ik terwijl ik nog even door de laatste mail en appjes op mijn eigen mobiel zwiep. Het afsluiten van mijn Modezaak na 28 jaar van afgelopen zomer komt even in mij op. Natuurlijk mis ik de reuring eromheen en ook andere evenementen als klantenavonden, modeshows en de halfjaarlijkse collectiepresentatie
Wat ik niet mis zijn de overdaad aan klussen in een uitpuilende agenda, verkoopstress en nooit een leeg hoofd… Het was prima zo, mijn keuze voor de zorg bevalt me heel goed. Dat de Stichting nu weer een geslaagde actie heeft gehouden is extra fijn!
Dan gaat de voordeurbel. Een oudere dame van rond de 70 met een guitig maar druipend regenmutsje staat in de stromende regen met een enorme tas voor de deur. “Ik kon niet eerder sorry” stamelt zij. “Ach kom gauw binnen.” “Nee ik ga direct weer terug. Dankjewel en wat bijzonder dat je dit allemaal regelt. “Mijn dank is helemaal aan jullie hoor!”
Ze vertrekt met de belofte mij te appen als ze veilig thuis is aangekomen door het inmiddels ontstane noodweer. Ik noteer gauw haar nummer in mijn mobiel en app haar vast terwijl ik de loodzware goed gevulde Bag of Love op tafel zet.
Ik zie een kaartje met initialen en kamernummer: De tas van mijn cliënt… nou dat wordt een extra verassing dus.
Ik krijg het laatste appje binnen: “Ik ben veilig thuis, tot volgend jaar dan doe ik zeker weer mee”. Mijn privé telefoon gaat nu ook aan de kant, met Kerst zien we sowieso iedereen die bij ons hoort! Ik leg het mobieltje naast die van m’n werk… mooie afronding van een bewogen jaar, een missie met tassen vol liefde is volbracht en in afwachting van mooie gebeurtenissen beloftes in 2024. Volgende week maak ik iemand nog even dubbel blij.
Als je volgend jaar mee wilt doen, kijk dan op bag-of-love.nl
“Elke gelijkenis met bestaande gebeurtenissen en/of personages berust op louter toeval.”