Tikt er bij jou thuis nog een klok?
Tikken
Tikt er bij jou thuis nog een klok? Bij ons sinds kort weer. We hebben de batterijen van onze keukenklok vervangen na een aantal jaren. We zijn het ooit gewoon vergeten en zo bleef de klok jaren lang op 17.45 u. stil staan. Natuurlijk ook doordat iedereen een telefoon of tablet heeft hoeven we niet meer zo vaak op de klok te kijken.
Vroeger kon je niet een dag zonder je horloge nu maakt het niet zoveel meer uit. Heel vertrouwd tikt de klok nu weer weer als vanouds. Het is een soort mini-stations-klok waarop je aan twee kanten kan zien hoe laat het is bij ons: in de keuken en in de kamer is het even laat. Het is een schattig ding, een beetje old fashion en toch heel goed leesbaar. Ik merk ook meteen, ik kijk er weer op als ik wil weten hoe laat t is. Onveranderd.
Maar zeg eens eerlijk: google jij recepten? Of pak je dat leuke Italiaanse pasta boek erbij dat je ooit van een vriendin kreeg? Schrijf jij nog boodschappen briefjes? Of maak je in de groeps-app een notitie met wat er die dag allemaal gekocht moet worden? Dat briefje geef je in één hand maar het appje zorgt dat iedereen die in de buurt van een winkel komt die boodschappen mee zou kunnen nemen? Tja.. geen moeilijke keus.
Bijna aandoenlijk voelt het wanneer ik mijn karretje pak bij de supermarkt en dat daar een briefje in vind waar op staat: stomerij, drie melk, boter, spaghetti en kijk even voor wat lekkers. Het is nou net die persoonlijke niet gedigitaliseerde noot. De strippenkaart, het cassettebandje etc.…. voor altijd weg denk ik.. gemak dient… want de nieuwst editie van Apple kan zelfs een geschreven briefje of notitie omzetten in een getypt en goed leesbaar lijstje of epistel. Een geweldige uitvinding, daar niet van.
Soms is dat appen ook lekker efficiënt hoor, maar toch kan ik erg genieten van bijvoorbeeld mijn oude reiswekker die kon je met een knopje opwinden en dan timen zodat je om 6:30 uur gewekt werd in bijvoorbeeld een hotel. Ik moet eerlijk bekennen dat ik meestal mijn telefoon gewoon naast mijn bed neerleg waardoor ik wakker word als deze dat meldt.
Maar dat reiswekkertje is een heel mooi voorwerp. Want het is zacht camel gekleurd leer, afgewerkt met een mooi gouden randje en het is net een klein kadootje. Dat streelt mijn ogen. Als ik het op tafel heb liggen dan denken mijn kinderen meestal dat er een ring of een ander sieraad inzit, want het ziet er een beetje zo uit. Maar vroeger op reis, was je mooi zuur als je die wekker vergeten was, al hielp de wekdienst in het Hotel ook perfect, maar wilde je vroeg gaan rijden vanaf de camping dan had je zonder wekker een probleem. Nou zo’n mooi afgewerkt doosje dat vind ik nou weer het leuke van vroeger hè een telefoon is maar een telefoon qua vormgeving.
Zo geniet ik ook nog steeds hartstikke op een rommelmarkt om daar dingen te zien of te kopen die eigenlijk niet zo in dit digitale tijdperk thuis horen. Een mooi versierd bloementasje, lintjes en bandjes. Maar ook dingen die gewoon functioneel zijn gebleven. Een kaarsendover ligt bij ons op de piano. Simpel, een zilverkleurige staaf met daaraan een mooi klokvormige eraan, omdat ik de meestal kaarsen toch liever niet uitblaas op de plekken waar ze staan.
Dit verraad natuurlijk ook mijn leeftijd een beetje maar zolang mijn jongste dochter nog een visvergunning aanvraagt voor zichzelf en voor haar vader, welliswaar digitaal, ben ik gerust over het bewaken van tradities. Ik weet daardoor in ieder geval nog hoe simpel het nog steeds kan zijn. Wij gingen gewoon op zondag in de grijze Ford Simca op pad naar een sloot of vaart waar we met boterhammen en hengels samen de hele zondagmiddag ons vermaakte zonder Spotify & Youtube. Van beiden ben ik overigens fan maar toch koester ik ook soms liever de stilte langs de waterkant.
Die serene rust zonder geluid in het niet gedigitaliseerde landschap in het riet aan de waterkant… Daar tikt alleen af en toe de draaiende werpmolen als je beet hebt.