Deze laatste zijn onstuimige “puber koeien” zoals ik ze noem van ca 1 jaar oud die soms denken nog kalf te zijn en op het andere moment met de kop omhoog rondlopen alsof te de wereld in hun zak hebben. Waar die zit bij koeien weet ik niet maar laten  we ze denkbeeldig dan maar een leuke schuine rugtas geven vol met volwassen wijsheden. Waarheden als een koe! 

Ze zijn leuk hoor want ze staan je morgens op te wachten aan de slootkant, dagen de hond uit en volgen de kat langs al wandelend  langs het water. Vlak voor het gaat schemeren ‘savonds  en je buiten een soort dof drummend geluid hoofd  dat weet je het; de pinken hebben hun “house party”  Dan rennen ze als dollen rondjes, of liever rechthoeken langs de rand van het weiland. Je hoort ze hijgen en ze stoten elkaar aan alsof ze samen een toffe stier hebben gespot. Vervolgens rennen ze net zo lang tot het schuim op hun bek staan ze uiteindelijk onrustig met de staarten slaand weer op één plek samen wat bij elkaar staan uit te hijgen. Het blijft geweldig dit te zien… heerlijke ongeremde koeien. 

Dit voorjaar zijn er schapen en veel mensen die langslopen of rijden denken vaak dat deze  schapen van ons zijn. Ook als er iets aan de hand is natuurlijk. Zo belde er een mijnheer aan die mij met grote ogen melde “er ligt één van uw schapen in de sloot” ik was druk met de boekhouding en moest heel even schakelen. ok.. Ik legde hem uit dat dit niet onze schapen waren maar dat ik ik de betreffende boer wel even zou waarschuwen. Maar uit zijn verhaal snapte ik: daar was geen tijd voor. Het schaap lag in de sloot en was al aardig volgezogen met water en kon onmogelijk nog uit de sloot.

In zijn auto die op de oprit stond zat zijn vrouw en een kind. Ze wachten geduldig op de oplossing. Samen besloten we dat hij eerst zou kijken of t zou lukken t schaap toch nog op de kant te krijgen en ik zou ondertussen de boer bellen. Al snel was hij weer terug met een grote glimlach op z’n mond en zwarte slootsporen tot onder z’n knieën. Er stond een overwinning in zijn ogen: hij had het schaap gered. Zijn vrouw en kind wuifde uitbundig, zichtbaar opgelucht en ik zwaaide terug. Duim omhoog! De boer kreeg ik niet te pakken op dat moment dus ik bedankte deze heldhaftige man in zijn plaats. Schapen zijn nou eenmaal schapen… ze denken anders dan dat hun lijf kan hebben en hebben daardoor nog wel eens een ongelukje. Zo stond onze buurman een week later het zelfde schaap weer uit de sloot te vissen maar nu “tot aan zijn middel in de bagger” zoals hij later vertelde toen hij een keer aan ’t hek met ons sprak. Ik zie het mezelf niet doen! 

Ik en mijn gezin houden  wel altijd trouw de wacht en soms kiezen we een dier uit die we leuk vinden en noem ik een bepaald schaap Sarah of ga ik aan de slootkant zitten waardoor de schapen allemaal naar je toekomen. Zo schattig en ze blijven je aankijken en nemen af en toe een hap gras. Zo was er een koe die we “Geesje” noemde en een schaap dat steeds heel schor moest hoesten waardoor we ‘s morgens vaak bang waren dat zij nu echt naar de schapenhemel was gegaan. 

De pinken blijven favoriet en ik verheug me elk jaar na de winter weer op welke groep van deze dolle dwaze gekke koeien weer om ons huis heen zal draven. Soms gaan we van loeien naar blaten en van draven naar grazen in één seizoen. Het is echt altijd geweldig om weer nieuwe buren te hebben! Natuurlijk weten we dat een aantal, de allerbesten uiteindelijk toch misschien in biefstuk en shoarma veranderen. Maar daar zeg ik niks over als ik op een warme zondagmiddag met een goed glas wijn een rondje maak door de tuin en een beetje babbel met een Pink of mijn glaasje hef op het leven met een schaap. Ik laat ze geloven  dat dit nooit meer voorbij gaat… net als mezelf.