Dus Aad, mijn man, die als jonge knul op zee vaarde en toen al moest kunnen koken en dat ook leuk vond, kookt hier altijd! In de 30 jaar dat wij winkels hadden was dat niet zo gek ook. Ik was natuurlijk veel weg en nooit vroeg thuis. Want wie wil er met een gezin met 2 opgroeiende kids nu bijvoorbeeld pas om 20.30 eten… Aad heeft bovendien smaak! Dat zie je aan mijn postuur ook: Haha! Lekker dubbel zinnig maar pondje minder zou best mogen! Ik zeg ook vaak “als jij niet zo lekker zou koken dan had ik maat 36”

De kinderen klaagden nooit wat betreft de kwaliteit van zijn kookkunsten. Over smaak kun je natuurlijk blijven twisten maar ik vind alles lekker wat hij kookt.

Er zijn echter uitzonderingen op dit zo gegroeide “keuken-regiem” waarbij ik dus echt niet weet wat de pot vandaag schaft en me elke avond laat verrassen. Die uitzonderingen zijn de vakanties en de feestdagen. Dan ben ik aan de beurt: en hoe!

Ik ben in vakanties ook t liefst van de blikjes doperwten, sperziebonen en aardappelpuree of rijst  maar dan wel met een goed stuk verse vis of vlees. Salade moet altijd. Liefst lekker vol met feta, gedroogde en verse tomaten en alles wat er maar in kan. Natuurlijk is een verse baguette in Frankrijk altijd fijn met een “pottage” à la Annemiek en zo worstel ik me in de camper door de kookmomenten heen.
Aad pakt zijn rust dan met als troostprijs samen de afwas. Ook gezellig op de klaptafel buiten. Dat zijn voor mij de betere keukenperikelen.

Nòg een uitzondering is het dekken van een tafel met mijn porseleinen “rozen servies” voor vriendinnen. Vooral zomers buiten. Ik creëer met wat voor handen is een heerljjke mix van zoet en hartig op mijn altijd weer verrassende theetafel. Natuurlijk koop ik daar ook wat kleine delicate ingrediënten voor maar ik vind het juist ook leuk om dit te doen met wat voor handen is. Sociaal eten is dus gewoon wat ik leuk vind, want zo zitten we soms uren met elkaar te praten en het leven door te nemen omringd door heerlijke kleine hapjes, theesoorten en drankjes.

Met de afgelopen kerst waren we de eerste dag met z’n twee. Weer zo’n kans om Aad in z’n stoel te dwingen en mij mijn best te laten doen in de keuken. In aanvang had ik allerlei culinaire hoogstandjes op mijn menu staan.
Tot ik me realiseerde dat ik dan de helft van de dag vanuit onze open keuken met mijn rug naar Aad ons jaarlijkse kerst-jaaroverzicht zou moeten beleven. Dat leek me niks. Dus ik raadpleegde chat-GTP, jawél, in plaats van Google. Typte: Eenvoudig kerstmenu voor wie niet goed kan en lang wil koken”
Daar kwam iets uit wat ik inderdaad zelf zo had kunnen bedenken. Een viscocktail vooraf, tussendoor een soepje, hoofdgerecht vis met verse groente en aardappelgratin uit de oven in truffelsaus, dessert ijs met slagroom.
Mijn kerstdiner kon niet meer mislukken. Het kwam feitelijk neer op opwarmen en mengen gecombineerd met een beetje bakken en koken. Het was heerlijk en in alle rust aan een volledig gestylde en mooi gemaakte tafel, deden we gang na gang. Genoten al debatterend over de wereld, de toekomst en van elkaars “weet je nog wel” verhalen.

Moraal is dat ik niet kàn maar ook niet “hoef” te kunnen koken. Ik doe liever iets met sfeer en entourage. Ik creëer een gevoel van welkom en gezelligheid. Daardoor wordt mijn culinaire eenvoudige manier van een maaltijd serveren op een bijzondere wijze aangevuld. Dit door een originele stijlvolle tafel te dekken waardoor alles ook beter smaakt. Dat is mijn recept. Het echte koken laat ik aan mijn privé kok over, hoe luxe is dat!